Куандык РахымСенин кулкиннен аумайды (минус)
Сен келдің маған, мен жүрген қала
Тар еді мүлде, дем бердің маған.
Мұңайған түнде нұрыңды үрлеп,
Жандандырдың-ау жанымды бірден.
Мұңға батқанда табиғат үні,
Көңілімді менің аулайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Кетсең де менен, сезімді терең,
Сол кезді ғажап іздеумен келем.
Күлсем шынайы, қуана алмаймын
Кетер, Құдайым, қашан бұл қайғым?
Мұңға батқанда табиғат үні,
Көңілімді менің аулайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Мұңға батқанда табиғат үні,
Көңілімді менің аулайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Мұңға батқанда табиғат үні,
Көңілімді менің аулайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Сылдырлағаны бұлақтың суы
Сенің күлкіңнен аумайды.
Сенің күлкіңнен аумайды.
