Мади Ахметкожа

Жалган омир-ай

Жалған өмір-ай.

Күздегі күңіненген күнде,
Мұңаям да өкпелеймін кімге!?
Келем үнсіз аңдамай, өкініш пе бұл қалай, қалай?
Жеткізбейтін арман-ай, өтеді өмір жалған-ай, жалған-ай...

Қайырмасы
Амал бар ма? Өмір осылай.
Сынағына көнесің, тағдырыңа ересің, ай.
Өтеді, зымырай. Жалған өмір-ай...

Көктемгі жадыраған күндей,
Мен қашан жетерімді білмей.
Жауыны көп таңдардай, жаным мұңды бұл қалай, қалай?
Өтіп өмір жалған-ай, әуресіне салған-ай, салған-ай.

Қайырмасы.