Кайрат НуртасОлшеули омир
Менің үніме құлақ түр, елім,
Бəрі,бəрі де сынақ білемін.
Өмір жайында ойлана қалсам,
Ессіз адамдай жылап-күлемін.
Жүрміз өлместей өмірге келіп,
Жалғанның жайлы төрін де көріп.
Басыңа жауған бақыттың қары,
Түседі-ау, бір күн көңілден ерип,
Қамшының қысқа сабындай ғұмыр
Құшағы — алма бағындай жұмыр.
Байлығыңменен байлай алмассың,
Асау тағдырың бағынбайды бұл.
Мəңгілік емес жалған бəрі де,
Біз татқан қиял, арман дəмі де.
Кəрілік келер қалған өмірің,
Байланып жіпсіз қалған дəріге.
Кетер əкең де анаңда кетер,
Кеткенше саған алаңдап өтер.
Тірі кезінде құрметте бəрін,
Өкпелегенше заманға бекер.
Бермес ешкімге тіршілік баға,
Татымас тағдыр бір шыбыққа да.
Анау өмірге апаратының,
Құдайға қылған құлшылық қана.
«Шіркін» таусылса » əттеңің» ғана,
Салқын күндердің сəттерін қара.
Жалғаннан жалғыз алатын еншің,
Бір-екі метр ақ кебін ғана…
Сыналар өмір өтінде күшің,
Бай адам мықты секілді ел үшін.
Жер бетін ешкім жаулай алмайды,
Жер жаулап алар бетіндегісін.
Жетер Алладан үкім алдағы,
Пенденің өлмеу бүкіл арманы.
Айтып келмейтін ажал құрғырдан,
Қорқыттың өзі құтыла алмады…
Қалар артыңда жаңғырық, елес,
Əрбір адамның тығдыры белес.
Бəріне мəңгі өмір тілер ем,
Өмірде бəрі мəңгілік емес!
