Галымжан Молданазар

Акпен бирге

Тереземнің қырауы
Бәсең еріп барады,
Күннің нұры сәулесі
Дәлізден түсіп тарады.

Кеудем жылып әрең,
Қаным жүріп сәлден
Сезіндім тұла бойды.

Жаным тәтті неткен,
Өмір ақпен көркем
Қара алдап сулайды.

Сеніп үміт үзбей,
Күдер