Жанар Дугалова

Изин корем

Қадау, қадау ұлылар,
Тірнегі талай, талай сырлар шерткен даналарым.
Тарау, тарау тарих боп,
Сөйледі сонау сонау ғасырлардан бабаларым.
Қол созып аспанға, айналып дастанға,
Естілгендей маған
Солар болар заманның өрнегі, көктен биік ұстап өткен жалауларын

Жүрегім діріл-дірілдейді, дірілдейді, діріл-дірілдейді,
Домбыра үні күмбірлейді, жүрегіммен бірге,
Мәңгілік рухы тірі дейді, тірідейді, тірі-тірідейді,
Жеткендей біздерге, айналып бір жұмбақ күйге.

Iзiн көрем,ізiн көрем,
Бабаларым салып кеткен.
Ізін көрем,ізін көрем,
Даналарым жүріп өткен.
Қуаныш пен мұңдарын,
Толқып тыңдатып өткен өлең.
Жамбылым,Абайларым
Асқақ шыңдарым оны білем,жолымен келем.
(Iзiн көрем,ізiн-ізін көрем
Iзiн көрем)


Сезем, білем, көремін бәрінде
бұрын соңды бұны қалай байқамадым.
Жырым, сырым құбылған әнімді
қайта-қайта, таңырқадым, қайталадым.