Алишер Конысбаев

Конил гана

Шеңберін айналып айланың
Байлықпен бір жолға байладым
Сыйлықтар беріп-ақ сол қызды
Сүйгізе аламын деп ойладың
Кенеттен ол ару «қош» деді
Жақындап қалғанда тойларың…

Алдыңнан шықпай-ақ күліп күн
Көңілдің ыстығын суыттың
Бәріне сен өзің кінәлі
Сен үздің жіптерін үміттің
Себебі кеудесінде ол қыздың
Жүрек бар екенін ұмыттың…


Керек емес қымбат сыйлығың
Керек еді оған көңіл ғана
Көңіл ғана
Керек еді таусылмас сезім
Алдамайтын бір сенім ғана
Сенім ғана
Қалауың болады деп жүрдің
Өмірде жалғыз сенің ғана
Сенің ғана
Санаңдағы қатеңмен қызды
Бағасыз деп сен қабылдама
Қабылдама


Қыз деген нәзік гүл
Жүрегі сезіп тұр
Сен оған көңіл бөл
Себепсіз жазып тұр
Себебін біліп ал
Жүрегі жылынар
Алқаның құны жоқ
Бақыттың құны бар