Абзал Тасмуханбет

Гарышка

Ғарышқа

1. Еркеледік ойнап өстік ауылда
Бар еді ғой достарым да жанымда
Есейдік пе айтшы досым расында
Әкеміздің арқасына мініп алып
Ұшамын деп бәрі бүгін өткен шақ
Қалдыма артта балалық шақ расында

Қайырмасы:

Ұшқым келді менің ғарышқа
Жерден алысқа
Бала кездегі арман
Уақыт зулап барат тоқтамай
Армандар жоқ қалай
Орындалмай қалған

2. Жүрдік көше дала кезіп шаң болып
Үстіміз кір бір ойынға мәз болып
Қайда кетті балалық шақ расында
Ұрысты да таяқты да жеп алдық
Ойын қуып үйге кірмей кеш қалдық
Сол бір шағым оралмайма расында